Δίπλα στην ξακουστή παραλία των Ματάλων, υπάρχει ακόμη ένα κομμάτι της ιστορίας των χίπις της δεκαετίας του ’60. Μια παραλία πιο ιδιαίτερη για τα γούστα τους εκείνη την εποχή. Μια παραλία περισσότερο “πριβέ” και που οι ντόπιοι απαγόρευαν -τότε- στα παιδιά τους να την επισκεφτούν…
Σήμερα που οι αποστάσεις στην Κρήτη είναι τέτοιες μπορεί κανείς να φτάσει εύκολα σ αυτή την παραλία του Λιβυκού και να αφήσει πίσω του τον πολιτισμό και φυσικά τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας της πόλης.
Η κόκκινη παραλία βρίσκεται απομονωμένη και ξεχασμένη πίσω από το ανατολικό βουνό των Ματάλων. Για να την προσεγγίσεις πρέπει να ανέβεις έναν απότομο λόφο. Η εικόνα τόσο στην διαδρομή όσο και η παραλία σε αποζημιώνουν και με το παραπάνω.
Η θέα από ψηλά
Η σκούρα καφέ άμμος και οι τεράστιοι βράχοι αριστερά και δεξιά της, την καθιστούν ακόμα πιο ήρεμη και γαλήνια τις μέρες όπου ο αέρας, ανατολικός και δυτικός, σε Μάταλα και Κομό παραδίπλα, δημιουργεί αμμοβολή.
Στην διαδρομή ανεβαίνοντας μπορείς να θαυμάσεις την θέα του λιβυκού πελάγους και φτάνοντας στην παραλία να πιεις ένα κοκτέιλ αφού είναι το μόνο προσφέρει το ξύλινο αυτοσχέδιο μπαρ χωρίς ρεύμα και…άγχος.
Τα Μάταλα από την πόλη του Ηρακλείου είναι περίπου μία ώρα και ο λόφος χρειάζεται 20 λεπτά μέχρι την πρώτη βουτιά.