«Ο πόνος που μοιράζεται, δεν πονάει πολύ», λέει η Τάνια Τζιράκη μιλώντας για το βίωμά της ως μητέρα παιδιού με καρκίνο και τους λόγους που την οδήγησαν στον Παγκρήτιο Σύλλογο Γονένων & Φίλων Παιδιών με Νεοπλασία «Ηλιαχτίδα». Η μαρτυρία της, όπως και η μαρτυρίες δύο ακόμη μητέρων, της Κυριακής Γιαννεδάκη και της Ρένας Συλαμιανάκη-Φραγκιαδάκη, δημοσιοποιήθηκαν από την «Ηλιαχτίδα», με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου, στις 15 Φεβρουαρίου.
Αυτή η διεθνής ημέρα στοχεύει στην ευαισθητοποίηση αυτής της πραγματικότητας και στην προώθηση προληπτικών ενεργειών, καθώς και φροντίδας και έρευνας.
Τα καλά νέα, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο σύλλογος «Ηλιαχτίδα», είναι πως η πρόοδος της επιστήμης και οι γιατροί που την υπηρετούν είναι οι παράγοντες που συμβάλλουν στο να αυξάνονται τα ποσοστά ίασης. Όμως, δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Αντιθέτως θα πρέπει να μαχόμαστε όλο και περισσότερο, τόσο στον τομέα της έρευνας, των θεραπειών, αλλά και την κοινωνικών συνεπειών που επιφέρει η νόσος, τόσο στα ίδια τα παιδιά, αλλά και στις οικογένειες τους.
Ο Παγκρήτιος Σύλλογος Γονέων & Φίλων Παιδιών με Νεοπλασία “Η Ηλιαχτίδα” εδώ και 29 χρόνια λειτουργεί και αγωνίζεται με μοναδικό σκοπό τη φροντίδα των παιδιών και των οικογενειών τους, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας πάνω στο θέμα αυτό. Η Ηλιαχτίδα είναι ένας σύλλογος που αποτελείται από εθελοντές: γονείς που έχουν βιώσει την ασθένεια του παιδιού τους, αλλά και ανθρώπους που αγαπούν τα παιδιά, με υψηλό αίσθημα εθελοντικής προσφοράς, που έχουν ταχθεί καθημερινά στον εξυπηρέτηση των σκοπών του συλλόγου λειτουργώντας με ήθος, αφοσίωση, συνέπεια και διακριτικότητα.
Τάνια Τζιράκη, ταμίας Δ.Σ. Ηλιαχτίδας
Το μεγαλύτερο κίνητρο για να ενταχθώ στον σύλλογο αποτέλεσε το ίδιο το έργο και η προσπάθεια των ανθρώπων της Ηλιαχτίδας, έργο που μόνο όταν το βιώνεις καταλαβαίνεις την αξία του, καθώς έχει προηγηθεί μεγάλη προσπάθεια, πολλή δουλειά και πολλή αγάπη.
Προσωπικά, σ’ εμένα, πέρα από αυτό, συνέβαλαν κι άλλοι λόγοι … ένας άνθρωπος που με ώθησε, ένα έργο που με συγκίνησε και η διάθεση μου να προσφέρω τη στήριξη που δέχτηκα κι εγώ στο παρελθόν, σε γονείς που είναι τώρα στη θέση αυτή.
Στη διάρκεια της θητεία μου στο Δ.Σ. της Ηλιαχτίδας, έχω μάθει κι έχω εκτιμήσει πολλά. Κι είμαι ευγνώμων για όλα αυτά, γιατί τελικά αυτά που κερδίζεις σαν άνθρωπος από την εθελοντική πρόσφορά είναι πολύ περισσότερα από αυτά που προσφέρεις.
Ανήκω στο Δ.Σ. του συλλόγου έχοντας αναλάβει την οικονομική διαχείριση. Παράλληλα οργανώνω και συμμετέχω και σε άλλες δράσεις του συλλόγου, όπως η διοργάνωση εθελοντικών αιμοδοσιών και το τμήμα του δημιουργικού εργαστηρίου της εθελοντικής ομάδας. Επίσης ασχολούμαι με ένα ιδιαίτερα σημαντικό τομέα, που αφορά στην κάλυψη των αιτημάτων των οικογενειών που γίνονται στον σύλλογο, είτε απευθείας, είτε μετά από ενημέρωση της κοινωνικής υπηρεσίας του Πα.Γ.Ν.Η.
Η δραστηριότητα του συλλόγου είναι έντονη και προκειμένου όλα να λειτουργούν σωστά πρέπει να εργαζόμαστε καθημερινά. Οπότε, οπουδήποτε μπορώ να προσφέρω τη βοήθεια μου είμαι διαθέσιμη και το κάνω με μεγάλη μου χαρά.
Αυτό που εύχομαι στους γονείς είναι δύναμη για τον δύσκολο αυτό αγώνα που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν, πίστη πως όλα θα πάνε καλά και πολλή αγάπη στα παιδιά αλλά και στους άλλους γονείς που περνούν ή πέρασαν από τον ίδιο δρόμο. Στον αγώνα αυτό όλοι οι γονείς αισθανόμαστε “συμπολεμιστές” κι όταν είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο, όταν στηρίζουμε ο ένας τον άλλο κάποια πράγματα γίνονται πιο εύκολα.
Ο πόνος που μοιράζεται, δεν πονάει πολύ…
Αγάπη, Ελπίδα, Πίστη, Αλληλεγγύη και Καλοσύνη στην καρδιά και όλα θα πάνε καλά.
Κυριακή Γιαννεδάκη, μέλος Δ.Σ. Ηλιαχτίδας
Το κίνητρο μου για να ενταχθώ στην Ηλιαχτίδα αποτέλεσε ο ίδιος ο Σύλλογος, οι άνθρωποι που τον στελέχωναν και η φροντίδα που μας παρείχαν. Το πρόβλημα μας από την πρώτη στιγμή έγινε και δικό τους και νιώσαμε το βάρος που είχαμε να μοιράζεται. Όταν βιώνεις μια τέτοια κατάσταση τα προβλήματα που έχεις να αντιμετωπίσεις, πέρα από το ίδιο το πρόβλημα είναι πολλά. Ο ένας από τους δυο γονείς πρέπει να βρίσκεται συνεχώς δίπλα στο παιδί, άρα θα πρέπει να αφήσει τη δουλειά του και αυτό αυτομάτως δημιουργεί οικονομικό πρόβλημα. Αν υπάρχει κι άλλο παιδί στην οικογένεια, το αφήνεις πίσω, χωρίς να το θέλεις, ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιείς κάποιες φορές, με όλες τις συνέπειες που επιφέρει αυτό τόσο σ’ εσένα, όσο και στο παιδί αυτό.
Ο ρόλος μου μέσα στον σύλλογο είναι να προσφέρω. Όπου μπορώ, ότι μπορώ, Καθώς ζω στη Μεσσαρά , οργανώνω δράσεις στην περιοχή αυτή, όπως εθελοντικές αιμοδοσίες αλλά και δράσεις που στόχο έχουν τη συγκέντρωση οικονομικών πόρων που θα αξιοποιηθούν για την ενίσχυση των ωφελουμένων της Ηλιαχτίδας, όπως τοποθέτηση κουμπαράδων σε επιχειρήσεις και καταστήματα, αλλά και φτιάχνοντας διάφορα προϊόντα που διατίθενται για τον σκοπό αυτό. Και θέλω να ευχαριστήσω όλη την περιοχή της Μεσσαράς για τη στήριξη της.
Αυτό που θέλω να πω σε όλους τους γονείς που βρίσκονται σε αυτή τη θέση είναι πως πρέπει να φανούν δυνατοί, θέλουν δε θέλουν, μπορούν δε μπορούν… δεν υπάρχει επιλογή. Εύχομαι η περιπέτεια τους αυτή να περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Και να γνωρίζουν πως δεν είναι μόνοι. Να μη διστάσουν να ζητήσουν βοήθεια. Να ξέρουν πως είμαστε εδώ γι αυτούς.
Ρένα Συλαμιανάκη-Φραγκιαδάκη, μέλος Δ.Σ. Ηλιαχτίδας
Η Ηλιαχτίδα από την πρώτη μέρα και για όσο νοσηλευόταν το παιδί μας στάθηκε δίπλα σε εμάς και κυρίως στο παιδί παρέχοντας μας ψυχολογική και οικονομική στήριξη αλλά και ότι άλλο χρειαστήκαμε. Μεγάλη ανακούφιση….
Χάρη στο σύλλογο έμαθα τι είναι εθελοντισμός. Αυτό ήταν και το κίνητρο για να μπω στο Δ.Σ. Ήθελα και θέλω να βάλω ένα μικρό λιθαράκι, ώστε να νιώσουν κι άλλοι γονείς την ανακούφιση που νιώσαμε κι εμείς.
Στην παρούσα φάση, έχω αναλάβει με μεγάλη μου χαρά το νέο e-shop του συλλόγου, το οποίο ξεκινήσαμε τον Δεκέμβριο ανταποκρινόμενοι στις επιταγές της εποχής. Και με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο που στήριξε και στηρίζει κι αυτό το νέο μας βήμα.
Μέσα από τη δική μας περιπέτεια αλλά και βιώνοντας τις περιπέτειες των άλλων γονιών, μέσα στο Σύλλογο, μπορώ να πω πως όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα για τους πραγματικούς και μοναδικούς μας ΗΡΩΕΣ, τα παιδιά. Εμείς, απλοί συμπαραστάτες στεκόμαστε δίπλα τους παίρνοντας από εκείνα με ένα τους και μόνο χαμόγελο, μαθήματα ζωής!
Στους γονείς που περνούν μια τέτοια περιπέτεια θέλω να πω πως είναι ένας πόλεμος. Κι έναν πόλεμο για να τον κερδίσεις πρέπει να δώσεις πολλές μάχες… Γι΄ αυτό πρέπει να έχουμε πίστη ότι όλα θα πάνε καλά, να είμαστε δυνατοί και αισιόδοξοι, ώστε να είναι και τα παιδιά μας δυνατά για να δώσουν τη μάχη τους. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας κι όπως αντιμετωπίζουμε εμείς τις δύσκολες καταστάσεις έτσι θα τις αντιμετωπίζουν και τα ίδια. Δυνατοί γονείς, δυνατοί ήρωες!