του Άρη Γάρου
Η συζήτηση που έχει ανοίξει τις τελευταίες εβδομάδες στην εκπαιδευτική κοινότητα και όχι μόνο είναι πρώτα από όλα μια μάχη δημοκρατίας. Από τη μία ακούμε τις ανιστόρητες κραυγές για το ξεπούλημα της Μακεδονίας, τα εμετικά συνθήματα εμπνευσμένα από τη φρασεολογία της Χρυσής Αυγής όπως το «Η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία» και το «Αγέραστη μνήμη του Κατσίφα» και από την άλλη ακούμε τα αιτήματα για μόνιμους διορισμούς καθηγητών, για την ανάγκη χρηματοδότηση αναγκών του σχολείου και τις εύλογες ανησυχίες για το μέλλον του σχολείου συνολικά.
Η ανάγκη να ξεκινήσει ένας διάλογος για το τι σημαίνει εκπαίδευση και το τι διδάσκονται τα παιδιά μας στα σχολεία είναι πάντα επίκαιρη ειδικά όταν εξωσχολικές -κυρίως- δυνάμεις προσπαθούν να δηλητηριάσουν το κλίμα και να ποτίσουν με μίσος ανθρώπους που σε αυτές τις ηλικίες αμφισβητούν τους πάντες και τα πάντα γύρω τους και αυτό είναι το ορθό. Άλλο που στην πορεία της ζωής μας όλοι χάνουμε σταδιακά αυτό το «φίλτρο».
Πότε θα ξεκινήσουμε χωρίς προκαταλήψεις και προσκόμματα μια συζήτηση για το πώς διδάσκεται η ιστορία στα σχολεία σε όλες τις βαθμίδες; Θα αμφισβητήσουμε ποτέ το από έδρας μοντέλο που παράγει λογιών λογιών εξουσίες και αυθεντίες; Πότε θα απελευθερώσουμε τα παιδιά από το να κυνηγάνε τους βαθμούς και να μπαίνουν στη διαδικασία ανταγωνισμού μεταξύ τους από την κούνια; Θα καθιερώσουμε ποτέ σε πιο μόνιμη βάση τις εκπαιδευτικές εκδρομές που όμως δεν θα είναι «ξεπέτες» ίσα για να χαθεί μάθημα; Θα δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα σπουδών που θα ενθαρρύνει την καλλιτεχνική δημιουργία και θα ανοίγει ορίζοντες εκτός της παπαγαλίας και της άκριτης αποστήθισης;
Και γενικά θα μπορέσουμε ποτέ να φτιάξουμε ένα σχολείο που πρώτα από όλα θα μάθει τα παιδιά να σκέφτονται, που θα αποτελεί κέντρο δημιουργίας, που θα βγάζει ανθρώπους σε τελική ανάλυση χαρούμενους και όχι στρεσαρισμένους που θα κουβαλάνε στο πολλαπλάσιο όλες τις παθογένειες των «μεγάλων»;
Στα δικά μου μάτια πέρα από μία επίκαιρη μάχη που δίνεται τώρα ώστε όντως οι φασίστες να μην μπουν στα σχολεία, υπάρχει και μια άλλη ακόμη πιο σπουδαία μάχη που δίνουν τα παιδιά μας ώστε να εκφράσουν τις ανησυχίες τους και να φωνάξουν σε όλους μας ότι είναι εδώ και να σταματήσουμε να τα αγνοούμε «παρκάροντας» τα στα smartphone ή οπουδήποτε αλλού.