του Θανάση Καρτερού
Δεν ξέρω εσείς, αλλά προσωπικά μπαΐλντισα να διαβάζω και να ακούω μακεδονοκράχτες. Μακεδονοκράχτες, μάλιστα. Λες και κατεβήκαμε από τον Άρη, δεν υπήρξαν σχεδόν τριάντα χρόνια διαπραγματεύσεις, ιδέες, μεσολαβητές, μακεδονομάχοι, ανατροπές κυβερνήσεων. Λες και δεν χτίστηκαν καριέρες στην πλάτη του “Μακεδονικού”. Λες και το “Μακεδονικό” δεν έγινε όλα αυτά τα χρόνια μια πληγή ανοιχτή στο σώμα των Βαλκανίων, της Ελλάδας και της γειτονικής χώρας. Και τέλος, λες και παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση μια κατάσταση στην οποία όλα τα χαρτιά είναι δικά της. Και βάλθηκε να δίνει, με όρους συναλλαγών απαράδεκτων, αν όχι και προδοτικών.
Τι άφησαν, αλήθεια, πίσω τους εκείνοι που τώρα κουνούν το δάχτυλο στον Τσίπρα και στον Κοτζιά; Εθνική γραμμή, λένε. Μάλιστα. Αυτή την εθνική γραμμή, λοιπόν, αξιοποιώντας και τη συγκυρία, την έφτασαν οι σημερινοί εκεί που οι χθεσινοί ούτε να ονειρευτούν δεν μπορούσαν. Δεν είναι όμως ώρα γι’ αυτό, αν και θα έπρεπε να μιλούν λιγότερο ορισμένοι και να σκέφτονται περισσότερο. Γιατί, αν και όταν έρθει η ώρα -που καλύτερα γι’ αυτούς να μην έρθει- και αποκαλυφθούν τα μυστικά και ντοκουμέντα των μακεδονικών τους θριάμβων, θα καταλάβει ο καθένας όχι μόνο τι είναι και τι πέτυχαν οι σημερινοί. Αλλά και τι δεν ήταν και τι δεν πέτυχαν οι χθεσινοί.
Και ποια πραγματικότητα παρέδωσαν μετά από άοκνες προσπάθειες χρόνων; Πρώτον, το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ να έχει αναγνωριστεί διεθνώς -και από την Ελλάδα. Δεύτερον, σχεδόν 140 χώρες, ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, να έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα. Μακεδονία, σκέτο. Τρίτον, να έχει ξοδευτεί ζωτικό διπλωματικό και πολιτικό κεφάλαιο από την Ελλάδα, όχι απλώς χωρίς αποτέλεσμα. Αλλά με αποτέλεσμα συντριπτικά εναντίον της δικής μας εθνικής γραμμής, και της δικής μας διεθνούς σοβαρότητας.
Αυτή δεν είναι η αδιαμφισβήτητη αλήθεια; Αυτή δεν είναι η αρνητική πραγματικότητα που η κυβέρνηση προσπαθεί να αλλάξει ριζικά; Και αν είναι λογικό, όσοι χειρίστηκαν το “Μακεδονικό” τα προηγούμενα χρόνια, να αναζητούν τις δικαιολογίες τους, δεν είναι το άκρον άωτον του θράσους να βγαίνουν στα εθνικά κεραμίδια; Να τζογάρουν στο καζίνο της Γευγελής ονόματα, erga omnes και ταυτότητες; Να ζητούν τον λόγο από τον Τσίπρα, τον Κοτζιά, τη σημερινή κυβέρνηση, που προσπαθούν να πάρουν πίσω όσα εκείνοι παρέδωσαν; Ενώ το καλύτερο για τους ίδιους θα ήταν να σωπάσουν, τουλάχιστον μέχρι να δούμε τι θα καταφέρουν οι σημερινοί;
Και δεν μπορούμε να πούμε και “αιδώς Αργείοι”. Γιατί θα μας βάλει στη λίστα της προδοσίας ο γνωστός δήμαρχος…
Πηγή: Η Αυγή